trafić

Trafić dobrze, szczęśliwie, źle, nieszczęśliwie

a) «znaleźć się we właściwym lub niewłaściwym miejscu, przybyć gdzieś we właściwym lub niewłaściwym momencie»: Władzio zobaczył mnie przy stoliku i zaśmiał się hałaśliwie. – Cześć, Jasiu! – zawołał. – Dobrze trafiłeś! Właśnie objąłem ten lokal w ajencję! Dzień dobry państwu... Smakuje? J. Stawiński, Piszczyk.

b) «zwrócić się do właściwej lub niewłaściwej osoby»: – Myślałem, że pan... – Źle pan trafił. Pan myślał, że ja coś panu powiem. – No właśnie. – Gdybym nawet wiedział, kto to zrobił, to i tak bym panu nie powiedział. Do widzenia panu. J. Himilsbach, Przepychanka.

c) «wyjść za mąż, ożenić się dobrze lub źle»: (...) „żona nie umiała go do siebie przywiązać i od tego się zaczęło”. A miała i tradycję domową, i urodę, ale jakoś od początku okazała się cielęciem. Jaś bardzo źle trafił. H. Malewska, Apokryf.

Coś szlag trafił zob. szlag 1.

Coś trafia komuś do smaku (w smak) zob. smak 2.

Na chybił trafił zob. chybić 2.

Słowa, argumenty itp. trafiają w próżnię, film, książka, sztuka itp. trafia w próżnię zob. próżnia 4.

Szlag kogoś trafił zob. szlag 2.

Trafić jak kulą w płot zob. kula 3.

Trafić na afisz zob. afisz 1.

Trafić pod strzechy zob. strzecha.

Trafić po nitce do kłębka zob. nitka 1.

Trafić w dziesiątkę zob. dziesiątka.

Trafić w (samo) sedno zob. sedno.

Trafić z deszczu pod rynnę zob. deszcz.